FAHİŞEYİM DERSİN

Gecenin karanlığına bürünmüş
bir fahişe
koynunda emzirirken düşlerini
dudaklarından sızan salyalı öpüşmelerle yalıyorken
aşk aşk diye iğrenç tenini
zılgıt zılgıta inlemeler neyin nesi

Sus be kadın
çıkar beyninden erken boşalmaları
varsın lezyonlarla boğuşsun bedenin
kanat bir yerinden tırnaklarınla tenini
avuç avuç tuzlarla durdurursun akan k/anı/nı

Unut kimin koynundan hangi erkeği çaldığını
derdetme
derdetme sana orospu demiş itin birisi

sen zaten iyi bilirsin sevişmelerde
koynunda gecelediğin erkeğin piçliğini

Öyleyse
çal Tanrının cebinden gençliğini
gir koynuma şimdi
ölümüne seviş
kahrından çatlasın gecenin karanlığı
karanlıklar aydınlığa gebe kalmadan seviş
buz kesmiş bedenin musallada
üşüyor gibi titremelerle seviş

Adın çıkmış bir kere orospuya
izin verme titrini sormaya
bırak melek olduğunu bilmesin

Titrini sorarsa piç
hiç dersin hiç
küçümserse seni piç
fahişeyim dersin
gün ağarınca çeker gidersin

Efkan ÖTGÜN