Yıl 3 ocak 2000...
Erzurumda soğuk kış gününde, özlemlerin ayyuka çıkması ve paylaşma ihtiyacıyla kaleme alınmış bir yazının yıllar sonra şiir olarak düzenlenmesi...
Ancak yazıdaki anlatılanları paylaşmak zor...
Böylesi bi özlemi ancak yaşayanlar anlayabilir birde gönlü güzel hassas insanlar algılayabilir...
Biraz hüzünlenseniz isyan etme bu senin imtihanın diyenleri bulursunuz karşınız da...
Sizin nasip dediğiniz noktada da evet ama çabalamalısın...Dr ne diyor,bak şurda şu tedavi...vs...vs...Siz söylenen herşeyi denemişsinizdir ama sadece konuşmuş olmak için konuşan insanlarla karşı karşıya gelmek durumunda kalırsınız...Susarsınız...susarsınız...
İçinizden haykırmak geliyordur oysa...Siz varsınız diye çocuğunu sevmeyenlere rastlarsınız zaman zaman birde açıklama yaparlar sen incinme üzülme diye cok bahsetmek istemiyoruz derler.O ana kadar kırgınlık hissetmemişsinizdir ama bu söz bıçak gibi saplanır yüreğinize....
Elimde imkan olsaydı tüm dünyaya haykırmak isterdim...
Kucaklayın az sonra demeden ,sevginin kucağında bulsun çocuklarınız yüreklerini...
Gözlerine bakın ve varlıklarının ne kadar büyük bir lütüf olduğunu bir kez daha haykırın yüreklerinize...
Hemen şimdi kalkın yerinizden ve bir buse de benim için kondurun yanaklara...
Hislerimiz dorukta bu tatlı gül kokulu buseleri hissedecektir mutlaka...
Benim halen umudum var bu yolculukta...
Saygılar...