sen bilmezsin
karanlık gecelerde boşluğa doğrulttuğun namludan
kaç kurşun yedim senden habersiz ciğerime
bilmezsin
gölgen diye her vurduğun benim canımdı
bilmezsin
ne çok ağladım sana, sensiz gecelerimde...


hani ap(b)tala malum olurmuş ya o misal
hep hissettim darda olduğunu
hep bildim zulde olduğunu
hep gördüm karanlıklar içinde
dimdik vakur duruşunu...


sen bilmezsin
hatimler indirdim şiirlerine
kırk ayrı mahlastan
kırk ayrı çeviri yaptım
eksik dilimle, eksik diline...


sen bilmezsin
içim titredi her üşüdüğünde
ve içimi deldi geçti bir ok her seferinde
bildim ki yine yatağın toprak
yorganın gökyüzü...


ve şimdi de
içime doluyor yine sızın
biliyorum gitmektesin
ellerin kayıyor ellerimden
d’ipsiz bir kuyuya doğru düşmektesin
yalvarırım gitme
ki ben kimseye yalvarmadım ömrümce
ama sen gitme...


ama sen gitme
bilirim sevmezsin, dinlemezsin de
ama hani şarkı diyor ya
"beni bulacaklar, beni vuracaklar" diye
işte o misal sevdiğim sen gitme...


meğer
şairlik acılardan geçmeden olmazmış
hüznü imbiğinden akıtmayan kalemin
mürekkebi kavi yazmazmış
yaşamadan yazılmazmış öyle derin
öyle derin derin bakılmazmış
hele bir de
gözyaşın damlamamışsa yazdıklarına
o şiir demini almazmış
acını, acımdan tanıyorum sevdiğim
gitme...


bazen pamuğa fasulye ekip
karanlıkta yeşertmek gibidir sevda
ben senin sevdanı beyaz bir pamuğa ektim
bu yüzdendir karanlıkta boy vermesi
ve gözyaşımla suladım her gece
bu yüzdendir ölmemesi...


bazen yanında yatan yabancıyken sana
sürgündeki görmediğin bir yabancının
sadece bir çift sözünde rehin bırakırsın sen yüreğini
işte bu yüzden terketmemelisin kendini
inadına yaşamalısın o nankör sırlı aynalarda...


sen yüzlerce kişide sadece bir kişinin
sevdiğinin yüzünü, sözünü aramış olabilirsin
oysa ben,
yüzlerce kişinin yüzünü, sözünü bir tek sende yaşadım
sen bir yola baş koymuşsun öyle veya böyle
saygı duyarım
oysa ben, binlerce kez yoluna başımı koyarım
çünkü "insandır benim kabem"
ben senin insan gibi insan olduğuna inandım
işte bu yüzden sevgili gitme...


biz seninle hep saklambaç oynadık
bazı bazı da körebe oynamaya heves saldık
oysa hiç beraber uçurtma uçuramadık
misketlerimizi tokuşturamadık
mavi misket benim!
- hayır benimmm
diye, kavgaya tutuşamadık
biz seninle yarım kaldık mavi çocuk
ne olur gitme...


bak yağmur yağıyor şehrime
ve toprak kokusu seni getirdi yine
elbet güneş de açacak sevdiğim
ve sen döneceksin evine...


radyolara düşmeyecek eşgalin
telsizlerde geçmeyecek adın
ve manşetlerde boy göstermeyecek kimliksizliğin
künyene kazılan bir enkaz değil talihsizliğin
güneşle beraber sen de
yine, yeniden doğ sevdiğim
ama gitme
gitme...
gitme...!











17.04.2014/Sev_tap