Yaradana sığınıp, düşünme nisyanını
Kardelenler baharda tekrardan açmıyor mu?
Bitir gamı kederi, acizlik isyanını.
Tabiat şevk içinde, neşesin saçmıyor mu?

Umut olsun doğan gün, zerreleri ışığı
Huzurla dolsun taşsın, ruhun ulvi kaşığı
Pervane misali ol, sen hakkın has aşığı
Şeytan bile besmele, duyunca kaçmıyor mu?

Şükür olsun sofranda, kuru ekmekse kısmet.
Sonu gelecek bekle, hakka sığın ve sabret
Kara kışlarına da , bahar gelecek elbet.
Dalında duran tırtıl, kanatlı uçmuyor mu?

Zora girdiyse ömrün , zorda da vardır rahmet.
Rahmet olması için, kul eylemeli zahmet.
Sıkıntılı günlerde, kalmadımı Muhammet(sav)
Hüzün şerbeti acı, her fani içmiyor mu?

Buyuruyor yaradan, "zorlukta kolaylkı var".
Geniş alem ve felek, sanki bir tek sana dar.
Bulunuyor ararsa, kısmetinini yaren - yar
Mevlana yunus gibi , kendinden gecmiyor mu?

Suskun taşlarda bile, yeşeriyor filizler.
Küçük ırmaklar ile, dolmuyor mu denizler.
Bazen mutlu olurken, mahzun ya tüm benizler.
İmtihan deryasında, rab kulu seçmiyor mu?

Sana dikilmiş beden, icinde ruhu saklı
Deme alem tümden küs, cihan bana yasaklı
Ümitsizliğe girmiş, nasıl kul olur haklı
Terzi bile kararda , ölçünü biçmiyor mu?

Fani olan hayatta, hakla hakikat ara
Zamanla kabuk bağlar, en olunmaz giz yara
Sakın ha yeislerde, gark olmayasın dara
Her nefis en sonunda , cihandan göçmüyor mu?
Tüm kainata hükmeden .El Melik görmüyormu?