19
Yorum
26
Beğeni
0,0
Puan
2103
Okunma

Kara bir trendi ömrüm
katarından ayrı düşen.
Bazen bulutların arasında.
Bazen ağaçların arasında.
Bir tepeden baktım
kış masalına...
Dokunuş olsa da
her yolculuk dağa
geç kalsam da yaşamaya
rüzgarın hırsı
hep banaydı bana....
Kimdi kalan...kimdi giden?
Hiçliğe teslim olmadan.
yüreğimi genişleten
Beyaz atlı prens miydi?
Yoksa gülüşüne gamze olan
peri miydim ben....
Saraya dönüştü dünyam bazen
sol kolum alçıda olsa da...
Sükut vadisine yol aldım
tutunamadığım nev baharda...
Toprak değdi
gömülmeden ellerime
Uzaklığın acısını
kesmedi annemin duaları da
Anlamını yitirmiş
romantizm dağlandı içli içli
Sümüklü bir çobanın kavalında...
Gölgem kadar yakın
nefesim kadar masalcasına
palavraydı hayat.
Burnumun direğinde hep kar
Bir yanımda karanlıklar
bir yanımda uçurumlar
Kaderin ellerinde keskin bıçak
büyüdükçe derinleşti yaralar...
Ufacık bir çerçevenin ardında
bir başkaydı alem
Kayıp giden rayları
kovalar gibiydi ruhum.
Soyunup kaderimi kara trene
yeniden doğdum başka alemlere
Sur’a üflenmeden
Çevirdim rotamı
nereye gitmem isteniyorsa
önümde yol,arkamda yol...
Aklımda hep fırtına...Hep fırtına...
Son günüymüş gibi yaşamaktı en iyisi hayatı.
Bir şeyi unuttum af ola...Kadındım ben ama...
Ferda Özsoy