2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1350
Okunma
Neden hep pervasızca, işlerim ben her haltı
Aklımı yürütmeye, bir sebep arıyorum
Ve niçin zorlar beni, bu kötü bilinçaltı
Ölümlü oluşumla yaramı sarıyorum.
Özümü yumuşatan, hayatın beğenisi
Gözümde çoğalıp da doldurma boşluğu
Biliyorum zamanla, eskiyi yer yenisi
Tahammülüm yok artık çekemem sarhoşluğu.
Akıl hep kötüsünü, tazeler belleğinde
Hatırlatır durmadan öfkeyle yıkışımı
Duayla yetinirdim, korkunun eteğinde
Onca millet seyreyler, fütursuz çıkışımı.
Her gece bir yalnızlık, çökerken bu kalıba
İçimde ki hakikat kaçtığını söylüyor
Fazla zaman kalmıyor, nafileymiş her çaba
Küçük bir yalanı hep, beklemek büyülüyor.
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz