5
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1804
Okunma

Bu sessiz gecenin son sabahında
Ruhumda hicranı eriteceğim.
Yalancı dünyanın her günahında
Tövbeyle arınıp şükredeceğim.
Artık ne gölgem var, ne de suretim
Yavaşça tükenen bir meşaleyim.
Cellât vursa bile acımaz etim
Sonsuza dökülen son şelaleyim.
Dostların gözünde bir hüzün olmak
Yaşlarla süslenen acı tebessüm
Gönüller içine sözlerle dolmak
Bakılan yerlerde belirsin yüzüm.
Rüyasız uykuya dalıp da bir an
Sessizce görünsem düş perdesinden.
Yol alan geminin bakıp ardından
Bir çağrı beklesem güvertesinden.
İnancın vecdiyle vuslata varıp
Bu yerden usulca uzaklaşayım.
Toprağın bağrına kendimi sarıp
Bir huzur içinde menzil aşayım.
Kim bilir son uyku ölüm adında
Yeni bir yaşamın iptidasıdır.
Soğuk bir vedanın buruk tadında
Bu gülüş bir ömrün elvedasıdır.
EMİN ZEYBEK
Ocak 2011 - Bursa
5.0
100% (6)