sensizliğin şarkısını mırıldanıyorum

çok sensizim çok, telafisi yok

çok çirkinim tarife gelmez içim, resme;

fırçası çoktan kurumuş ressamın

deklanşöre gülümseyen yüz değil benimkisi

hüzne meyyal akla melal; aşka helal sana leyal

bir yüze sahibim yüz verme sakın

bakma bana kör olursun

yakma kendini köz olursun

gitmek için yol yakın

aklın varsa git kalbin varsa kal



bu sen misin sorusuna hazırlıklıyım

dışım süslü olsa da içim puslu mu puslu

bıraktığın gibi değilim işte

mutlu sözcükler kuramıyorum

hüzne bandırıyorum kalemimi

can hokkamda hüzünden mürekkepler var

gözlerimden akan yaşla dolduruyorum can hokkamı

yüreğimden dökülen sözler kan renginde, al mı al

azrail canımı al da al bu mevsimde

hazan değil de nedir şimdi bahar

kahır değil de nedir şimdi kıvrandığım içinde

koyun can derdinde kasap et

bense sen derdinde mustaribim

yusuf’u bekleyen yakup hüznünde

içimde saklı kulübelerim var sığınmacıyım

mülteciyim ömrüne



gözlerimin feri çekilmiş benzim atmış

saçım ağarmış sözüm hüzünleşmiş

boşuna esme ey rüzgar

dalım kırık yaprağım dökük

düşüremezsin canımı

meyvem kurtlu çiçeğim pörsümüş

ömrüm perişan olmuş

pejmurde bir aşkın artığıyım



ay vurmuyor şavkını suya

yakamozlar yok

yıldızlar terk etmiş ben diyarını

yansıman yok yüreğime

gölgen dahi yeterliyken

sebebiyken tarifsiz sevincin

senden hiçbir iz yok bu gece ay yok bu gece

yıldızlar küs mutluluk sadece süs

sana elveda diyemiyorum

galiba ben sensiz yapamıyorum

bu ne sensizlik bulaşmış yüzüme gözüme

işlenmişsin çıkmıyorsun özüme