öfkeleri dikişinden söküyor terziler
dillerde toprak ezgili türküler
yüzümüzde ihtişamlı yenilgiler
ruhumuzda soysuz çizgiler
hırsla kavruluyor topraklar
iştahla tüketiliyor erdemler

yenildik düzmece yalanlara
kırıldık hep kendi içimizde
düştü garip insanım yollara
mest oldu haram kumanyalara
ek yerimizden söküldük her gün
ayrıldık özümüzden kumpanyalarla

sabır ekelim taşlara dillerden ipekler aksın
toprak ölümlerle sarılı aşk tenden ayrılmamış
hangi ağıt boğan nabzımızı, hayat mihmanlıkmış
saklandık kendi inimize, sevinin rengini unutmuşuz
düştük mutluluğun dalından, zamanla çürümüşüz
sözcükler boğuldu dostlar, kendi içimizde bölünmüşüz

damlasak dibimize çoğalsak yeniden
susmasak konuşsak aşkla ta özünden
kendi öykümüzü yazsak içten derinden
dağıtsak yalanın tabularını en kökünden
son oyununu oynasak yaşam perdesinde
akar mı sevincin gözyaşı gözlerimizden!

Selahattin YETGİN