Bayan

güneş kaçtı gökyüzünden

bulutlara takılı kaldı uçurtmalarım

gözleri oyuldu beslediğim tüm kuşların

benim gözyaşlarımla yıkandı mevsim

her baktığımda aynadan kendime

değişmeye çabalıyordum

sonra nedensiz kilitlere seçiliyordum

açmak istesem kuraklığa rast geliyordu

gözlerimi kapıyordum şehirler yaratıyordum

gözlerimi açıyordum gökyüzü küsüyordu

yağıyordu yağmur döver gibi

sesim kısılıyordu sonra

anlatamıyordum bağıramıyordum

hangi sokağa girsem yaftalanıyordu gülümsemem

bölünmüş ışıkta kaybolan belirlilik komidinin üstünde


saatin olmadığı yatak odamda kollarımda alnımda kucağımda

Bir maskedir camın yüzündeki perdeler

korunaksız gülüşlerin tedirginliği


dışarıya tuhaf kaçan bağımsız olamayan


tutunamayan oyun oynayan



ve kendini kandıran çıplak bir çocuk

savunmasız aşikar




ve yol katederken gördüğüm herşey

tuhaf kadersiz ve yaşama dair

o yüzden küsme dedim

bir mitralyöze at suçu

nasıl olsa dünya onu tutan sabırsız ellerle dolu...