bir parlak paralık çobansalığa
agam
teslim etti
Ala Öküzün örkenini
Ala Öküz gördü..!
bu teslimiyeti..
babama baktı,
sonra da bana
dünya mı fani,
yoksa insanlar mı
yoksa
yoksa ala öküz mü

kim vefasız, kim vefalı
şimdi bu kader mi
çevirdi başını
evden yana gitmek istedi
yürüdü,
o da yarım adım
..
aldırmadı
ipinden çekilmesine
Topal şıplattdı sopasını
olmadı..
eliyle iteledi
gördünüz mü
“koca” Ala Öküzü

koca Ala Öküz
koca-koca gözleriyle
bir babama
bir bana bakar
geviş getire-getire
kuyruğunu sallar
ama gönüllü
ama gönülsüz
bunca yıl kaderini paylaştıklarını
siler mi bir kalemde
hiç yürür mü,
çekilip-itilen yere
düşer mi bir başkasının peşine,
koca ala öküz
başkasını görür mü
diler mi başka evi..
her itilen yere yürür mü
her gel denilen yere gider mi
birileri kadar öküz mü..





koca öküz önceden hiç görmediği
tanımadığı
duymadığı,
alışık olmadığı
emreden sesle
“ho” diyen,
ipinden asılan adımı,
babamın müsadesiyle
takip eder
cebi para dolu
çenebaz, şişman
deynekli çirkin adamı
..

onu sevmek zorunda olmayan
onu sevmeleri de umrunda olmayan
bilmediği,
sevmediği
iki sözde insan arasında
yaşamak zorunda olduğu
kaderinin geri kalanını yaşamaya
biri çeker
diğeri iter
Koca Ala Öküz gider

“-hayır” deyip sattırmamaya
ipinden tutup kaçırmaya
ahırı genişletmeye,
samanlığa daha saman depmeye
yetmez ki gücüm,
güle-güle,
ala öküzüm
güle-güle.

alam..
Ala Öküzüm