ey sevgili
haber ver memleketimin kuşlarından
kışlarından
buğdaysız kalmış tarlasından
üşümüş yavrusundan
göçmüş kumrusundan

ey sevgili
kanadı kırıktır şimdi o kuşların
kışları serttir
sana teşbih ediyorum bilesin
tüyleri döküktür
evleri talandır
yürekleri pıt pıttır
yaşadıkları zemheridir

ey sevgili
kışlarından haber ver memleketimin
karsız kalmış her yanı
donmuş her tarafı
sana bir şey olmasın
at parafını ömrüme
kat şarabını etime

ey sevgili
bıyıkları dahi buz kesmiştir adamların
adamları buz kesmiştir bıyıkların
odunları bitmiştir tezekleri
sen sıcaksın oralara
soğuksun buralara
varlığın güneşken
yokluğun zemheridir.

ey sevgili
memleketimin insanlarından haber ver
yalnız kalmışlığından
ağarmışlığından vaktinden evvel
gönülleri bir şafak atmıştır güneş diye
doğmuştur karanlıkların saltanatı üzerine

ey sevgili
insanlar anlat bana
insanı,
seni…
gittiğin yerleri anlat bana biraz da
gördüğün insanları
kokladığın çiçekleri
bensiz seni anlatıver
ellerini
gözlerini
yüreğini
ey sevgili
bana kendi hallerini anlat
hüznünü
neşeni
keyfini
kederini

ey sevgili
yak sigaramı
çekeyim derinden
öleyim birden.
doldur bardağımı demli olsun çayım
bari giderken sevdiğimle olayım
bana kalbini anlatıver
alıver beni
yakıver canımı
gidiver sonsuza değin
ölüver.