Gün yanığı gövdemin kumsalında
Kırık bir dalım ben ellerinde çaresiz
Üzünçlerden özlemini mayaladım
Hırçın bir alevsin yüreğimde sessiz

Ölümün duvağı gönlümün kuyusunda
Umut ışıkları birikiyor yar penceremde
Düşlerime sarılıyor gül dudaklı bir kız
Güneşler toplamış aşkın eteklerinde
Bir yangın mevsiminde su veriyor gönlüme.

Dudaklarımın sulağında onlarca Güvercin
Bakir düşlerimin nemli duvarlarında keder
Üşüyor onsuz düşünüşlerimin parmakları
Bir yağmur damlası sel olup doluyor ömrüme.

Yıldız aşırıyorum her gece ona göklerden
Sevmenin marifet olduğu bir devirdeyim
Dokunmasız zemherileri gizliyor mevsimler
Gelgitli bir denizin tam ortasında şoktayım.

Kırık umutların ayazında kaldı bedenim
Sözümün düğmeleri çözüldü üşüyorum
Gökyüzümde martılar hazanı gagalıyor
Gülüşlerinin ovalarında yapayalnızlığımlayım.

Alışkanlığım oldun adın çiçeğin gövdesinde sim
Sensizliğin sofralarından aç kalkarım her öğün
Hayali düşünüşlerin kentlerinde kendimleyim
Kavuşmaların sarı hüzünleri var dudaklarımda.

Desen ki, en soylu nimetlerin parçası beklemek
Tüm sevinçlerin yongasıyla tutuşsa da sevmek
Bir aşkın sevgilisi olarak ölümsüzlüğe erişmek
Yaşamak andım olur seninle ölmeyi istemek.

Selahattin Yetgin