adrese teslim bir şiir gibi görünse de,

yarası olan herkes gocunabilir...

zira etrafımızda kalmadı artık ne o dürüst insanlıklar,

ne de o safiyane sevdalar, sevgiler...

içim acıyor biliyor musun can dostum,

hatta kavruluyor içim,

çünkü inancımızı ve bir çocuk masumluğunda ki sevmelerimizi linç ettiler,

doğrultamıyoruz artık belimizi!

anca gün gelir, devran döner,

ve herkes öder çektirdiklerinin vebalini kendi vicdanında!


kırlangıçlar gibi ürperdi ve hatta üşüdü içim,

deme bana kırlangıçlar nasıl üşür ki diye!

küçücük yüreğimize, kocaman sevdaları sığdırdığımızdan bilirim,

o yanarken, titreme nöbetlerini...


çok konuştum biliyorum:(

ama yazmasaydın sen de böyle güzel,

ve döktürmeseydin bunca içimi be canım...


kocaman tebriklerimi ve sevgilerimi bırakıyorum güzel sayfana...