Nerden başlasam bilmem olanları yazmaya
Yazacak ne kaldı ki üç beş anıdan başka
Anlatsam yetmiyor ki yüreğimden kazmaya
Kimler çare gösterir karşılıksız bu aşka
Gökten düşse üç elma biri bana düşmüyor
Kaderin yazgısı bu hiç bir zaman şaşmıyor.



Dağları delip gelsem yar koynuna girmeye
Gözler yokluk denizi bir çırpıda boğuyor
Uğraşsam yüreğine gerçek aşkı örmeye
Onun gönlünde zaten başka sevda doğuyor
Hasreti yudumlarken derbeder köşelerde
Unuturum diyerek gömüldüm şişelerde.



Geçmişten geleceğe bir köprü kuruyorken
Asma köprü gibiymiş bir anda kopuverdi
Bu aşk benim diyerek inatla duruyorken
Gerçeği suratıma akşedip sapıverdi
Dur biraz bekle beni demeye vakit yoktu
Ayrılan gönüllerde vedalar zaten çoktu.



Karşılık vermese de istedim saygı duysun
El oğlu anlamadı hor gördü duyguları
Bu aşkı çırılçıplak ister eliyle soysun
İster üfürsün yüze haramdır uykuları
Gün geceyi keserken kan dolar gözlerime
Unuttum dese de dil güvenme sözlerime.



Gözümün ela/sının beti benzi atarken
Sarardı geleceğim sonbahar ağıdıyla
Adını öksürürüm hasta gibi yatarken
Vedaya gebe kaldım ayrılık kağıdıyla
Dilimde kuruturken adını yudum yudum
Yüreğim de son defa selasını okudum.


Ayvazım DENİZ