Bir çiçeğin susuz kalınca boyun eğmesi gibiydi benim sana olan sevdam.



Damla damla ak içime
can ol
kan ol damarlarımda istedim.



Dilin keskin bir bıçak gibi kesip aldı
kısa bir mutluluğu kucaklayarak.



Ay soldu
gece ışıksız kaldı korkuyla
gün, dağın ardından göz kırparken
saklandı yalnızlığın koynuna gerisin geriye.



Gülen bir yüz çiziyorum
göz yaşımdan buğulanan geleceğime
buharlar yavaş yavaş akıp siliyor gülümsememi
soğuk bir ıslaklık bırakıyor gözlerime.



Bana hayatın acımasız yüzünü bir kez de sen gösterdiğin için
Teşekkür ederim sevgili..



Kızgınlık yok sözlerimde
ne de bir pişmanlık yaşadıklarımda
sadece diyorum
çiçek dalında güzeldi
kesip almasaydın yalanı saklamak için gözlerinde
hiç bir çiçek yalanı silemezdi
’ ah’ alan hiç kimse ömründe gülemezdi.



Bir şiir yazmak isterdim tenine
acıtarak
kanatarak
kalemimden akan, yüreğine kadar işlesin
ve hiç çıkmasın diye.



Şiir demişken sevgili
s(g)özlerin buram buram şiir kokardı senin
alıp yüreğime sürmek isterdim
yaz yağmurlarında ıslanır gibi
başımdan aşağıya yağardın
gök kuşağı gibi içime doğardın.



Gök kuşağının ömrü kısa olurdu
göründüğü gibi kaybolurdu.


Seninle ölmekti dileğim onu bile çok gördün.



Başka bir şiirin kollarında ölme sevgili sakın
sana benim kalemim mezar olsun
son şiirim satır satır üzerine toprak doldursun..



Bekle..Yazıyorum....



Ayvazım DENİZ