insana acı veren biriktirdiğini yıkarken suda
suyun alev alması

bize benziyorlar ve düşleri bizden fazla olacak
yarınların eskimiş güneşini bir hatıra ile gerecekler ya
annesi süslenirmiş aynada
babası ölmüş
ben o zaman toprağı sıksam bir akasya
bir gül neler söyleyebilir ki bir başkasına
tanrı saklamışsa ipi ucunu içimizde

yarın bu bulut kimindir
senin gözyaşlarınla avunacak bir deniz için
kalkan sislerin farkındaysan hiç gerek yok
ıslanmasın bir daha gözlerin
sonsuzluğu duyduğunda
acını acıma sür yeter sevgili

çok astım ölülerin sözlerini boynuma
utandığım da oldu
nelerden vazgeçmediler ki
kalbi atıyor sandığın o kaya o beyaz gölge
kimin aşk şarkısıdır bilme
ama kiminse duy ki
o rüzgarın dibi
uykuya yenik düşmüş geçmişimizdir

gözlerini sizden ayırmayan küçük kelebek
kalbinizle oynar oyalar kendini
ne zaman biri gülecek olsa gelirsiniz aklına

sular anlatsın bizi
sular dinlerken sizi.