iki diri dağ selamlıyor
eteklerine yürüyen toprağı omuzlarına almakla meşgul vadiyi
ısınmış yatağından geçiyor üşüyen balıklar
gülümsüyor ağaçlar çıplak tepelerin sessizliğine
durgunluğun ilk dileğine

ağzı yumuşasın diye bahar eğri büğrü yolları geçen
kenar otlarının sıkıntılı diplerinde telaş
yeni ve uzayan kısa çimenlerin basit düşlerine
yetişmeye çalışıyor su

buğusu akşam üstleri en çok o zaman
günün parlak kalbinden arıtılmış duyguyla hatırlıyor
cırcır böcekleri
ceylan ağıtları
ay

kokusunu kime vereceğini bilmiyor çiçek
bir rastlantının şefkati öperse dudaklarından
yeşil olsun istiyor saçının solgun beyazı
sabaha dek yalvarmış sarı kederi
bütün gece ışığına kapanıp ağlamış yıldızın

mutlulukların gür ve inatçı yaygarası
kuşlar şarkı söylesin diyedir
bulutlar değerse kanatlarına yırtılacak
direnen mavinin hikayesidir sevgi.