Kurbağalarla göz hizasında durdum bakarken gize, Empati yaptım sonra

Mezar mecazi bir köprüdür ben tanrıya kanımla gülümsemişim /sonra
tırnaklarımı kesmiş kirpiklerin- lan unut beni izafiyim diyedir ekmek
ölmek için fiilin failine cam bir balona yazılan çocuk siyah fanus sonra oktabus yüzlü adam
büyük harflerle küfrettigim küçük Adam, ceset torbasına saklanan kirli nedimelerin peygamberi
toprağa düşmez mi 13 ons ruhunla- 666 kelime sürmez saltanatın düşünme



Kalkıp gitmek istedim zamandan ve hayattan bu benim fikrim
elimi tut Sophien tırnakların izafidir ihtimal ve eski bir cağ ölüsüyüm ben
Gothe siyanür yanığı titreyen meridyen üstümüzden geçen kuzey
affedilmesiniz diyor ben orda bir yerde sesin tözüne düşmüş kül
Öznesi yanmış her bir söz - anti militan bir şiir işte aldırma sen....



Ben tanrıya ne yaptım ki diye sordum ey Sodom
orda taş oldu öptüğüm cesetler sonra
şaşıp kalma yüzümün haritasında her define
yani bir gömü aradığım tarihe küfrederek sonra
yitik bir masal kurgu - recm ilahi mord Meryem
kum istermisin Allah yazan gamzelerine ...



Gözlerimi sana bırakıyorum Sophien
rüzgarı gör yağmura dokun öfkeyi tut
sonra geceyi yırt kalın karanlık kirpiklerinle
düşe girerken tekmilsiz
sakın uyuma
sana ateşle yazılmış
şiirler getireceğim




Kadere sordum yol sapaklarını

Kendime çıktı her labirent
sonra avuçlarıma çizilen muamma
zamandan ve hayattan giderken
çürük dişe değen dil
acının en görkemli nüvesinde
epik şair

yani ben

ne çok güldüm bozuk yansımasına kumdan tanrıların
kurgumu bozan bir ekmek bir çocuk
ya da beni unutan her hangi bir kadın
Lorca’dan biliyorum
ah Sophien
artık bir zerrede kalmam
anımsıyorum da
bütün kuşlar söylerdi
ben adam olmam...






CC_