Cebimde ne kaldı daha, sana vermediğim
Yürek acılarımdan başka
Senden habersiz
Her günün gecesinde
Gözlerimdeki yaşları içime akıttım da
Yüreğimde ki yangın sönmedi yine

Kusura bakma, sana yalan söyledim
Uykularım şimdilerde kaçak
Yakalanmayan bir mahkum gibi
Düşüncelerim zebani olmuşta, beynimi sorgulamakta
Sana diyemiyorum
Söyleyemiyorum

Kıymetini bilemedim sevmenin
Bilemedik
Diyorsun ki korkularım var
Ürkekliğim ondan
Sen konuştukça
Yürek acıyor
İçimde büyüyor kelimeler de
Dile gelmiyorlar

Sessizliğin matemine bürünüyorum
Sen söyledikçe
Sus pus oluyorum
Daha da büyüyor yürek acılarım
Sığmıyor içime
Susuyorum

Bu günlerde
İntihara meyleden yürek acılarım var
Korkuyorum
Kendimden, senden
Yakın olan ellerinin uzaklaşmasından
Bana susuşlarından
Gözlerinin buğusunda kaybolmaktan
Kendi hiçliğimde yok olmaktan...