Kış günü yağan kar’ım zamansız üşütmem ben
Her daim mevsim gibi değişerek büyürüm
Arada esiyorsam lodos’a aldanma sen
Gerekirse çekilir yaza hasret uyurum
Koskoca hasret duvar karşıma dikiliyor
Buna rağmen ayrılık içime ekiliyor.



Toplasan bir arşın yol senle yürümesek de
Aşk bu adı üstünde yakar içi bilirim
Mutluluk denen şeyi içte kürümesek de
Bu aşk için dirensem kesin recm edilirim
Ne dersen de adına vuslat haramdır bize
Zorlamak bizi yorar gerek yok başka söze.



Hani hayaller vardır bilirsin olmayacak
Gene de için gider gülerek kuramazsın
Sanırsın gider ayak yüzün hiç solmayacak
Yine de veda vakti ayakta duramazsın
Cümle aleme karşı güler gibi yaparsın
Odana çekilince acı ile koparsın.



Geçecek diyeceksin kapanacak bu yara
Gül ağacı yerine çalıyı tutacaksın
Avunmak isteyerek yüze çalarken kara
Kendini tutamayıp çığlıklar atacaksın
Zaman sürükleyince bilinmedik anlara
Elini kaldırarak bakacaksın kanlara..


Ayvazım DENİZ