Novella:

Biliyor musun evlât
Âşk renkli kelebek gibidir
Uçar ve konar
Aniden ve bilmeden
Nereden gelip nereye gittiğini bilmeyen renkli kelebekler

Sende nereden gelir nereye gidersin
Unutursun
Bir gün bir de bakarsın kelebek olmuşsun
Rengârenk...

Sen hiç renkli bir kelebek olmuş muydun ki evlât?
A y r ı renklerde
Zaten a y n ı renklerde olmaz evlât
Olmaz

Hep ayrı çiçekten çiçeğe konar kalırsın
Papatya, yasemin, gül
Sümbül

Sonra akşam olup gün bitecek diye korku başlar evlât
İllâki evlat
İllâki

Biri gül de kalır
Biri sümbül de
Âşkın gözü yaşarır
İnan bana evlat
Âşk aşk diye yorulup durma boşuna
Az sonra gün bitecek
Bütün kelebekler gibi senin de saatin gelecek

Şimdiden yaralarına bakıp yaralanma Allah âşkına
Saklansana şu asma altına



ŞİİR:



Âşk renkli kelebekler gibidir
Baharın gelmesini zor bekleyendir
Çiçeklerin açmasını kendisi için isteyendir
Solarken kefene beraber sarılalım diyendir


Uçarken kambur olup sevgisini kimseye göstermeyendir
Yerdeyken uçan balona benzeyendir


Âşk
Bir asker edâsıyla kıyıya yaklaşan martıyla göz göze gelebilmektir
Karınca yuvalarına Dünyadan haber iletmektir
Hayalet varmış gibi bir yerlere saklanabilmektir
Okyanustan su almaya gidiyorum diyebilmektir
Elini bir köpeğin gözüne kapatıp saklambaç oynayabilmektir


Hızlanabilmektir Rodrigo’nun Konçertosu çalarken
Ya da tepinebilmektir ağır bir müzikte dans ederken


Âşk
Gece olmadan bir köprüden geçebilmektir
Altında çeşit çeşit balıklar oynaşırken