2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
948
Okunma
Yorgun bir martıdır yürek
Aldanır kış güneşine
Ruhum sanki sonbahar
Bedenim dirense de
Neden
Bakışlarını gözyaşlarına gizler kuşlar
Son göç katarı kaybolurken gökyüzünde
Ve neden sevgililer
Gizlemeye çalışır titreyen dudaklarını
Sabrın son vagonunu uğurlarken bilinmeze
Bazen bir ömür yetmez
Bazen Küçük bir rastlantı
Yeter bilinmezleri çözmeye…
Hüzün, perdesini açarken
Daralır gülkurusu akşamlar
Her doğan gün,
Yeni bir oyun sergiler
Ve her gün
Yeni bir ümitle başlanır yeni oyuna
Senaryo dışında
Doğaçlama bir şeyler oynayabilmek ümidiyle
Beklemek nafile…
Oyun biter,
Işıklar söner
İner perde
Yaşam denen bu büyük oyunda
Rolünü seçme şansı fazlaca olmayan
Figüranlarız sadece…
Naime ÖZEREN
5.0
100% (4)
Cevap Yaz