Bir sonbahar daha kapattı perdelerini.
Hüzünlü aşklar döküldü dallarından ağaçların .
Sevda kırıkları, yaralara merhem.
Yeni sevdalara korkak tutunuşlar.
Ürkek dokunuşlar, mehtaplı gecelerin nihayetinde.
Ufuk çizgisine dalan gözler.
Kokusu unutulmaya mahkum saçlara vurulan taraklar .
Daha kaç ayrılık özlemi yakacak kısacık ömrümü
Söyle.....
Sevemedim sonbahar seni.
Kendini sevmediğin gibi.
Sevemedim
mevsimine kurban, kirpikleri ıslak terk edenleri,
edilenleri.
Sevda yokuşunda bekleyene baktım,
açmadı gönlümü
Beklerken ilk sevdamı.
Alacağım olsun sonbahar.
Bu güz de getiremedin ellerimle yıldızlar topladığım
yüreğime ilk ateşi yakanı.
Onu da sen almıştın benden unuttun mu?
Dur,
bu defa dinle.....
Ve
Söz ver
Yüreğime ilk ateşi yakanı
Ellerinle getireceğine.
Belki bağışlarım
Senden hatıra hüzünlerimi.




Nursel ÖZMEN-2006