5
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
943
Okunma

Bölüşüyor beni zaman
habire yazılan kağıtlarda
şiir savruk bir saat
o tutumsuz koltuğun kollarından alarak
anılarımı asıyorum
zihnimin en tuhaf düşünüz tarzına...
kurur su gülmez güller
gider bedenimin yeşili
gider kızarak kan kıpkırmızı
güller sakatlanır
ayaklarım durur gitmekten
güller sayıklar ışığı
zayıf kahverengiyle ıslanır,
parçalanır üstümde güller.
küçük bir çocuktur korkunca
aynayla bölünen uykuda
çömez bir rüyadır asıl
uzar kayıplarım
gözbebeklerimde eski bir korku
bir kaygı gecesi
kendi iç örgülerimde yitiş
belkemiksiz güvence içinde
savurur öksüz akşamlara
çizer sensiz yerinde suretini
yüzü kırılmış bir mevsimde
sana bölünürüm her sabah...
C/D
5.0
100% (10)