Kimsenin ayağına dolanmadan
Kaldırırdı taşı yoldan.
‘Yanmasın canlar’ diyerekten
Koyardı kenara babam…

Eteğine değmeden
Kara çalı diken
Alırdı hemen yerden.
Çocuklar ‘Uff olmasın ‘diyerekten
Çekerdi kenara annem.

Hamur bırakmazdı teknede
İyice sıyırırdı ninem.
Görürse ekmek kırıntısını,
Üç kere öpüp başına koyar
Sonra kurda kuşa atardı.

Kısacası:
Ekmek ana gibi kutsaldı.
En çok sofraya o dolardı.
Sahanda bir kap yemek
Kimse kimsenin kaşığına saldırmazdı.
Aç kalktığında
Şükretmek sıradandı ...

Girince izinsiz bağa
Korkudan saklanırdık dolaba.
Oysa;
Bayramlarda görürdük,
Üç kuruş para.

Belki bütün bu anlattıklarım
Milattan önceki zamanlardı.
Bakın size de bir şeyler hatırlattı.
Son sözüm giyotin bıçağı olacak!
Birilerinin canını acıtacak.

Hani?
Bizler var ya bizler
Hani şu dededen görmüşler.
Para için alçalmadık asla!
Onurumuzu satmadık soysuza...

Yazan:MEHPARE GÖKÇE