Aşk’ın feracesi sarı artık
Eylül bulaşığı saçlarımda ebabil kuşları
Rüzgâr buruşur, bir yaprak düşer
Kutsanır hüsün
Dikenlerle bezeli ellerimde gül
Sarı sıcak kurak tenim Eylül

Hüzün ufalanıyor yorgun bakışlarda
Yaz deminde ayrılık
Sevdalar geceler(d) e üşür
Vuslat şafağında (sararmış) yapraklar
Duvağı gözlerini kapatmış tül
Sarı sıcak kurak tenim Eylül

Göç zamanı saklar kuytular matemi
Gri aydınlıklar hakim kentin ufuklarında
Lenf düğümü edasıyla ihanet zinciri boynumda
Esmer bulutlarla kiremitleşti gökyüzü
Haresinde ak güllerine ağlar bülbül
Sarı sıcak kurak tenim Eylül

Mavi koylarında kızıl bir şafak
Günün ağıtları kalır geceye
Matemimde girer koynuma bahar
Sazendeler susar sesi kesilir martıların hanende
Sersem yıldızları gökten düşür
Gözlerim de çatlak ıslanır gusül
Sarı sıcak kurak tenim Eylül

Fersude bir yokluğun ortasında yürek
Eksik satırlarda nedensiz gözyaşların hükmü
Benzim solgun eylül sarısı ten
Dönüyor dünya gün be gün
Ezelden kalma sarhoşluk gönül
Sarı sıcak kurak tenim Eylül

Al yüreğimi yüreğine
Derin kanamalarına bas sıkı sıkıya
Senden ötesinin adıdır ölüm
Sana son kez geliyorum
Dön arkanı bakma istersen yüzüme, zül
Son kez geliyorum son kez EYLÜL...


*Hüsün:Güzellik