Zenginlerin yüreği ne zaman yıpranacak
Ve ne zaman bitecek, fakirliğin savaşı
Şu iki cihan yalnız onlar için mi ancak
Belli uzun sürecek, güç kapmanın telaşı.

İnsan dalmaya görsün toprakta yoksa gözü
En bildik rezalet onun aklından çıkar,
Ezelden beridir hep nefse mayalı özü
Hirs birikmişse eğer bütün dünyayı yıkar.

Neresinden vuruldu demeyin bu insanlık
Sefaleti pazara çıktığı gün göründü
Açlığını hikmete yormayan budalalik
Bütün düşleri alıp, bir iblise süründü.

Üzüntüyü demleyip, sevince serpecek kim
Saçmalığın etinden, nefreti koparmadan
Bütün insanlık hala diyor ki makam mevkiim,
Çekip gitmeli bell ki bu karanlık sarmadan.

Çılgın bir özlem için maviyi ekmek bilen
Yırtıcı kuşlar gibi kanat çırpmayı bırak
Beyazı kara güne tercih edipte silen
Böyle kapı çalınmaz kendini kandırarak.

Düşünce denen kabı korkuyla tuzlayanlar
Acı bir tebessüme neden hiç geçit vermez
Göz kapağına derdi dost gibi dolayanlar
Şu vicdana bak Tanrım kimse gerçeği görmez.