/ bizi ancak biz anlarız ki , bu da yeter bize ... /

Ha bizi bir de , hani bilirsiniz bir "gurme sucuk reklamında" " soğanın cücüğüdür evladıııııımm "
diye yırtınan bir baba vardır evladını eğiten , işte o tür baba’lar anlarlar bizi ...
ve görmezden gelir , yok farzederler şiirlermizi ...








I

denizin mavisiydi gökyüzünün rengi
sesi çok uzaklardan eski bir kemanın nağmeleriydi duyulan
bir akşamüstü
zamanı taşıyordu hala bulutlar
yokluktan varlığa her neyse yaşananlar
gün değişmeyen kaderiydi
var olanın yokluğa yürüyüşü
ışık belirlerdi renkleri
adına zaman denirdi bir zamanlar


II

külleri savrulanlar bulut bulut inerdi yüreğine insanın
duyulmaz sesleri duyardı habersizce olsa da
boşa gitmemişti giden
yok olmamıştı yok edildiği zannedilen
hepsi buradaydı görsel bir şölendi yaşanan aslında
algı gücüyle mümkündü alabilmek
bulutlar getirirken küllerinden anka gibi
sesleri daha bir gür duyulurdu


III

yürekli insanlardı onlar
kör karanlığın içinde ışık ve renk devinimleri
sevgi yansımaları duvar duvar
göz göz hala kanayan yaraların
çiçek çiçek açmış gülleri
ağaçlarda tomurcukları kış ayazlarında


IV

geriye döndürülemezdi sevgiler
zincirlenemezdi özgürlük
çok geç idi artık
yaşanmıştı uzak zamanlarda gülün pembesi
emek idi
mertlik idi
eşitlik idi
ve özgürlük
ve yürek yangınlarıydı hala yanan
ve hiç biri karanlığın
geriye döndüremezdi hayalleri
o da hala yaşıyordu aramızda
sesi çınlıyordu bulut bulut üstümüzde

- vurmayın ! ben öldüm !

V

kendini tüketen bir karanlığın içinde
bir ışık huzmesiydi o
aydınlığın kan yağmurlarında açan gökkuşağıydı renkleri ...










Merhum Ali İsmail KORKMAZ ve tüm can’larımızın anısına ...