Hüzün makamında bestelenmiş aşkımız
Göz yaşları içinde dokunmuş sevda kilimimiz
Ne bir roman ne de hikaye olmuş dilimizden dökülenler
Saklanırken biz korkunun rahminde

Sevmek bekli de yaşamak imkansızı
Bizim biz olmadan yapmaya çalıştığımız
Ayrılık türküleri bize bestelenmiş
Biz kavuşmayı öğrenemeden

Solumda bir sızı anlayamadığım
Senin gözlerinde yaşlar bilemediğin
Dilimizde anlamsız bir ezgi
Sağır kulaklarımıza çarpıp dönen

Gözlerimizin önünde yanıyor alev alev
Kırık dökük anıları gizlediğimiz sandık
Yetmiyor söndürmeye süzülen yaşlar gözlerimden
İzliyoruz acıyan solumuzla engellemeye çabalamadan

Belki de çok geç kaldık
Tersine dönene sevda çarkını düzeltmeye
Kapılarımızı açtık iblise umarsızca
Başka yüreklerin gezgini olduk unutarak bizi

Başka bir bahara diyerek ayrılıyor yollar
Ayak izlerimiz siliniyor hüzünün rüzgarlarında
Adım adım uzaklaşırken kanayan yüreğim
Dilim lal olmuş haykıramıyor gitme diye

Dev çınarlar devriliyor
Denizler taşıyor
Dağlar inliyor
Aşkı bitiren depremlerde

Ben başımı eğmişim önüme
Gözlerinde bir kez daha tutuklu kalmadan
Seni bırakıyorum çırılçıplak duvarımda
Eski bir çerçeveye hapis ederek gidiyorum hiçliğe ….