Günaydın sokak!
Mehmet Amca sana da günaydın…
Var mı benlik bir şey
Saklamışsındır sen, sıcak bir simit
Söyle bol susamlısından
Bir çay veriverde
İki kelam edem ….


Korkuyorum be Mehmet amca
Unutulmaktan, kirlenmekten
VE
Bir gün gerçekten nefes alamadığımı anlamaktan…
Nasıl kormayayım ki
Baksana etrafımıza;
İnsanlara…
Hepsi şu köşede çöplükte yaşayan
Ayyaş Hüseyin’den daha kirli…
En azından o sadece
Çöp ve ucuz şarap kokuyor.
Ya bunlar;
Pahalı parfümlerin arkasında
Riya ve sinsilik akıtıyorlar…
Sanki hepsi birer çanta;
Birbirlerini daha iyi göstermek için süslenmiş, küçük oyuncaklar


Korkuyorum Mehmet amca
Herkeste bir para hırsı,
Şan şöhret merakı..
Ezberlemişler iki üç medyatik isim,
Onların başarı dedikleri;
Haksızlık taşan hikayeleri karşında
El çırpıp , tezahürat ediyorlar.
Bir de istemezler mi,
Onları dinlememi..
Hatta! Cahil olduğumu söyleyip,
Utananlar bile var benden.


Korkuyorum Mehmet amca
Açmışız başımıza siyaset diye bir bela,
Seçmişiz beş altı adam,
Bir de koymuşuz ülkenin başına
Amacım;
Kimseyi eleştirmek değil,
Tam tersine
Herkesi eleştirmek…
Hepsi klonlanmış genetik kodlar gibi
Birbirlerinin aynısı ne de olsa
Aç televizyonunu
Satılmış kanallarda; satılmış insanların haykırışlarını duyarsın.
Bir birleri hakkında konuşmaktan başka işe yaramayan…
Hani iki sokak aşağıda var ya Zeliha teyze
Kocası dört yıl önce bırakmış bunu;
Genç bir kadın için,
O bile küfretmedi bu kadar
O göbekli kocasının arkasından….

Korkuyorum Mehmet amca
Ben görürüm ölümümü de,
Benim çocuklarım görür mü doğumunu
Hem görse bile onlar nasıl çocuk olacaklar
Çocukluk demek umut demek, masumiyet demek değil mi?
Ben nasıl anlatırım onlara bu kelimeleri
Baksana her şey küstü;
Bulut küstü; susuz kaldık
Toprak,
O bile küstü…
Kurudu,
Çatladı
Hasret kaldık manolya kokularına…


Onlara “insan “diyorlarmış Mehmet amca
Deme o vakit bana; insan
Bir kuştu de
Misal;
Bir martı…
Beyaz kanatlarımı çırparak
Uçayım sema,
Çünkü;
Beni ancak gökyüzü paklar…