hayrettin taylan

poemler....23







yıkanmış yalanlarımı kuruladı kurların
sınanmış yüreğinin denemesinde arttı netliğim
artık a(ş’ı)kında) duruyorum
bütün cevaplar ve sevaplar sevmek üstüne
y’ar taneleri gibi ayrı düşlere düştük
b’aşka damlaların arafında ıslandık
sonumuzun metafizik aynasında göründü menkıbevi yürek
dört dörtlük yusufla, mistik ıslak yunusun dördü gibiydim
yedilerimle geldim
yedi tepe, yedi kıta, yedi renk, yedi katmanla açılan yediverenlerine

ömrün ayracı ayrılığın sayrısında gayrıları keserken
nefsimizin kesildiği anlarda birleşik cümle olmalıyız
sen yar cümleciği, ben temel cümle
vurgula beni aynı nefesin yapım eklerinde
yapıma uyumlu anların çekimlerinde büyüt aşkı
sen bana benlik depremiydin
ben de manzum bir f’ay , c’an kırığı

sözcüklerin dudaklarından döküldü mecramızın pınarı
içimizdeki çocuğun aşısına tutuldu tutkunun filizi
dışımızdaki özsel görsellerine bandırıldı betiklerimizin filmi
gömdüğün derinliğin sevi adresinde tanımsızlığımın sahnesi başladı
sevdiğin güncelerin anı kitabında süslendi cümlelerimin aşk bağrı
yaşattığın gülün kırmızı güncesinde okundu vebalimin akışı
beklediğimiz günün ömrüne yamalandı amacımızın ruhu
yarınların dalında yarimin çiçeği aşka meyve nakışı
zamandan koparmak için, içimin tadını yazdı alın yazı
unutamamanın mana takviminde döküldü kopuşumuzun algısı
yeniden gelmelere yeni hayat ekler gibi geleceği sarıyor umudun ummanı
ıslanıyor bekleyiş
gözlüyor gözlemleyiş
sarıyorum seni seven kendimi
gelirsin diye, hatıranın rayına dizeleniyor imgesel ömrüm
varırsın diye varmanın haritasına sahipsizliğin azizi oluyorum
yaşamayı unutuyorum ;ama seni sevmeyi unutamıyorum