2
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
1481
Okunma
Seni en sevdiğin renkten türettim
Ne kadar benziyordun kendi sesine
Buzlu camların arkasında yüzü de sen
Soluğunu duyuyorum nehrim
Çözüldükce doluyorsun içime
Beni bir tanrının yalnızlığına bırakma
Ki gölgesine bırakayım ömrümü
Sargılar içinde yitik bir zaman yokluğun
Eski bir masaldan çıkar
As kalbinin mihrabına yüzümü
Bir hüzün daha buldum kendime
Yağmura asılmış gece fenerleri
En ıssız yerinde susuyor kadın
Kendimle konuştuğum şu günlerde
Yitik bir yalnızlık gece sesleri
Uzun susmalarda yazılıyor hüznün tarihi
Antik düşlerde çalınıyor el yazmalarım
Bir şiir kendi dilinde seni imgeliyor
Akşamdan suya düşen ay
Üstüne örttüğüm karanfil oluyor
--
C/D lila
5.0
100% (11)
Cevap Yaz