GÜN/le külü, ömürle GÜLÜ durulayıp kımıltısız ve derin ormanlardan kanyonlara dökülmüşüm ben, kollarımın her zerresinde sarmal bir AŞK, ruhumun ütopyalarında SEVGİ güvercinleri uçmakta…

SEVİ/nin yağmurlarında ıslak bir zarf olup SEVGİLİ/ye yazılan mektupları taşımışım asırlardır, hüznümün ayraçlarında biletsiz SEVDA yolculukları, içimdeki o derin dünyada muştulu bir eşkâl oluşmakta…

SOYLU bir YILKI gibi özgürlüğe kanat açışım bundandır, yüreğimin mızraplarında isimsiz türküler ve nakaratlarında hep AŞK, yine AŞK. Bundandır kendi ırmaklarımda boğulmam, bunun için UMUT beni inadına kovalamakta…

ÇİÇEK/li dallarıma kar yağar hüznümle. Sevda kendi ipeğinden sıyrılarak adımı bulur ve o AŞK mercan kayalıklarında gelip almamı bekler. ÖLÜM ile ÖMÜR kol kola yürür ve bunun için göğsümdeki üzünçler kaybolmakta…

Yorgun omuzlarımda lal bir heybedir AŞK. Renklerini kendi içinden türeten çiçekler gibi menekşe’ler yetişir dağlarımda her sabah, nurlu bir şafakta ayine dururum ve mutluluğu hep yelelerinden yakalarım…

Hüznümün mücevheridir umut, parlatıp parlatıp yaşama atarım. Bir ŞİİR repliğidir ezberimdeki, kurda, kuşa, ota ve böceğe sözcük serperim ve her bahar gönlümü kavuran bir dinginlikle insanlarla karşılıksız paylaşırım…

Ben AŞK’ım, suyumda tanrıların iksiri. İltica masallar dilimde, gecelerim terli bir fanila. Tutkular beslerim gönlümün simli coğrafyasında ve her harf umut, her tümce mutluluk ve ben bütün hazzımı yine AŞK ile yansıtırım…

Gövdemin katmanında yeşillendikçe kıymıklar, eskimiş sözler, eskitilememiş özlerle meydan okurum hayata, hülyalı bir salıncakta sallanıp, aya, yıldızlara el sallayıp ve sırrımı çocuklarla paylaşıp dokunurum yüreklere, dokundukça mutluluğu yakalarım…

Yağmur sesine sevdalı ozan gönlümü karlı dağlarda kaybederim kimi. Açılmış yaralarımı ceylanlara yalatır, ruhumun selleriyle sularım kurumuş ovaları. Umut yamalı bir urbadır tenimde, serseri bir bulutça damlaya dönüşür, yeryüzüne hüzün olur yağarım…

Titrek dudağımdaki teşekkürdür kimi AŞK, mevsimlere aldırmaz, geçerim bu çelişkili coğrafyayı yine SEVGİ’yle, adresi belli bir SEVİ güvercini olur YAR’in omzuna konar, ona en güzel şiirlerden bir TAÇ yapar boynuna asarım…

Adım AŞK’tır benim. Bütün Şubat’ları ortadan ikiye bölüp çırılçıplak koşarım karlarda SEVGİLİYE. Adım AŞK’tır benim unuturum kimi ağlamayı, sarılırım uzaktaki gölgelere, tutunurum yaşamın elips gerçeğine ve gün biterken yine kendi ruhuma dalarım…

Selahattin YETGİN