bir şeydi
testiyi kaldırıp eğdi
bir damla derken
boşalıverdi ağız dolusu hayat
sordum niyeti ile arasına mesafe geren kaderin işleyişine
savrulurken ben neredeydim

kuşlar karışınca dalgalanıyor uzaklaşan anı
gördüm çekildim kabuğuna kaplumbağanın
hani işitmeden neye benzer çiçekler
mesafeler uyuşmuyor diye anlamayacak değilim
ara sıra bende şapka giyerim

kekeleyen çocuğun dramı
yıldızlarla söyleşirken kısaldı
neden sonra bakışları iletti içindekileri
saklayıp ellerini
gizlice sevilmeyi öğrendi

ne güzel bahçeler çocuksu düşler ve eğimler
geçemeyiz
burada durup dinleyelim kalbimizi
siz konuşun ey içimdeki yolcu
yalanlar söylemeyin yağmur utanır
iki yüzlü pencerenizden
hangi yana baksam yüzüm ıslanır

mana şu ki hep iki kişi
birleştirip tekleştirmek için ruhu
yeni bir isim verdik varlığa
kendimize armağan edip ölümü
vardık yokluğa.