Hayvanat bahçesinde,
Önüne atılan bir avuç karda
Kutupları düşleyen ayı gibiydi umutlarım.
Devletin bölücü çocuğuydum.
Ekmeğimi, aşımı bölmüştüm,
Aşkımı bölmüştüm.
Gelenle hayatımı bölmüştüm.
Bundandır hüküm giymiştim.
Aşkına, bakışına,
Bir ömür müebbetle,
Zindanı zanaatkâr ellerimin ürünü,
Havası giremez içeri,

Azınlıktım.
Seni sevmenin cumhuriyetinde,
Yalnız ben varmıştım farkına,
Bir ben bilmiştim beyaz göğüslerinin kadrini,
Ve dudaklarının ateş sıcaklığını.
Vücudunun ne denli yandığını,
Vatanım diyordum,
Yüz sürerken ellerine,
Seni sevme eylemiydi bu,
Günahlar cebimde birikiyordu,
Bir tanrı beni kıy/asıya yargılıyordu.

Ruhlar gördüm,
Ayaklarından asılıydı,
Kelimelerin ucunda,
Tanrının umuruna düşüyordum,
Mesihini saklıyordu benden,
Bir saklambaç oyununda.
Yüreğime koşuyordum en kestirme damarlardan,
Yüreğim taziye yeri sessizliğinde.
Tatsız bir helva kuyruğunda,
Aç mülteci çocuklar bekliyordu.
Sen gidiyordun yavaş yavaş,
Bir kent gidiyordu ayaklarımın altından.
Görüyordum.
Kabusum hürriyet diyordu,
veriyordum.
Düş b/itiyordu.
D/üşüyordum.
Ben ölüyordum.



Nöbetçi_Piyanist