yaşayan ölüler mezarlığı hayat
geceler boyu mavi düşlerin olur
bir pencere ağzının altında yumuşacık
daha yere değmeden senin bakışların
olanlara anlamlar giydirmek için yol almış
susuşların olur

oysa tam da yanı başımda bir ölü
boynumdan yeni sıyırmıştır ellerini
sıcaklığı kalır alır verir konuşur seninle
yarın bir yerlere gidelim unutalım kendimizi
biraz yeşil olsun biraz bayır
akalım gözlerimizi kapatıp

karşılık vermeden anlatırsın
ümit ettin yanaştın biraz sıcak
biraz sıcak bir duygu ile boğdun kendini
bedenine söyle hatırımı sormasın
mutluysa mutlu
mutsuz olursa kendi bilir
zaten uydurulmuş bir şeyin dibi
gibi karnın
uğultular şehrinden
yeniden
aynı sabahların buğusundan geçmeyeceğiz

başını kaldırıp göz uçları ile ağlayan çağlayan
küçültüp sıkıştırsam kuşlar küser
genişlese dağlar ardı sıra
kaybolur özgürlüğün imgeleri
avuçları boş bir sevgi gibi
kaybolur
sırtıma varan sıcaklığın

dünler bugünler ve yarınlar adına sezgilerimi uzatıyorum
insanlık pınarına külü savrulmuş her ölü gibi
bende konuşuyorum
dünya ağzım kadar küçük ve
yıldızlar kadar büyüktür desem
patlayacak kalbim
son gecesinde.