Nasıl olduğumu bilmiyorum

Ademle havvadan olma
Cennetten kovulmayım.

Hikayem aslında çok basit

Bir elmada gizlenmiş
Bin günahı koparıpta geldim.

Nefsine hevesli
Mazereti yalanda gizlenmiş,

Ölümlere tutuklanan
Zavallı bir gölgeyim.

Tanrının gözünden düşmüş.

Ruhunu hırsına satan
Hırçın bir büyücüyüm,
Aklı her gece
Kumar oynayan.

Ben İnsan;

Ekmeğine kardeş kanı doğranmış,

Habille kabilden kalma
Hayatın nefretini sürüyorum.

Korkunun eteğinde
Karanlığa saplanmış

Aradığını yokuşlara süren
Tarihe iliklenmiş
Lanetlerin efendisi,

Ter kokusunda
Rızasız gönüllerin acı
Çığlığını taşıyan.

Ben İnsan;

Şeytana tohum serpip
İrin akıtan bir
Kirli zekaya sahibim.

Her türlü saçmalığın
Etinden koparıp eğlenecek kadar
Hafif ve ucuz bir meşrebim var.

Ben İnsan;

İmlası bozulmuş,
Nefsi en beter aptallıklara kabarmış.

Rızkına nankörce bakan
Ve aklınca Tanrıyı ütmeye çalışan.

Dünyalık heveslerin
Yasasını okuyup,bunu
kendine marifet saymış

Yaşarken hain
Ölürken masumiyete sığınan
Günahkar bir yolcuyum.

Son duası mezarı başında okunan.

Ben İnsan;

Merhametten yoksun kalmış

Çiğ ruhunda sıtması tutan
Her meraklı bakışa inanarak
Ruhsat veren
Kırık inançların
Zavallı müşterisi.

Ey ! Gölgesi ben olanlar;

Ey ! İnsanlıktan haberi olmayan,

Yasaklarını meşhur edip
Gerçeğini tutkulara emanet etmiş
İki ayaklı soylu Tanrılar

Ben diyorum ki;

İyi ki ölüm varmış.

Yoksa yaşamak mümkün olur mu
Utanmayı unutup
pişmanlığı silenlerin
dünyasında gezinmek.