Düş Sayımı

yalnız başımaydım bulutları saymayı marifet bildim
sensiz beklediğim ilk yağmurda
içimde yaktığın yıldız ormanlarını söndürmek istedim
binlerce yaktığın bu ben miyim
yanmak göğe bakmayı öğrenmektir

denizler yetmedi gözyaşlarını saydım
düşündüm hangisi benim için daha serin
elmacıklarına kadar mıyım
dudağındaki mahzun güntülü mü
bakışlarına sığmayan sevdadır ağlamak

kırmızıydı hayallemek kara kışı
saydım ağaçların sakladığı tüm hayallerimi
başımı yaslamayı niyetlendiğim bulutları
kaç şehir var burnumuzda tüten
hangi sokakta ayrılık kırığı hayat karnemizde
kirpiklerinde gizlediğin çocukluk
biriktirdiğimiz yağmurların ak sarnıcıdır

bitirdiğim her şiirdeki yarım kalanımsın
gözünün alamadığı yerde benim martılarım ağlar
uslanmam nerde güldüğünü saymaktan
salkım saçak ellerini sayıveririm her imbatta
saçlarımda dolaşan bu ılık aydınlık ellerin midir

şairin zorunlu notu:

o seni asla hiç bilmeyecek
sen onu belki tanımayacaksın
ama yaşadığın her yanılgıda
yüreğine not düştüğün bulutlar
bir imkansızlık gibi büyüyecek
kendine masum suçlar bulacaksın

Kağan İşçen