hayat bir şiirdi seninle
gözlerinin buğulu renginden yüreğime yazılmış
adımın hakkıdır beni saran ateş

afakta serencam eder aşk
keyfe keder sürülmüş bu vakitler geçmez

müebbet değil miydi gidişin
gidişinle...
ziyası söndü gözlerimin

terennüm ettiğim şarkılar sukût okur
dudaklarım mühürlü
buseler kanar

zamanın oynaşı mı sandın
dem döken gözlerimin nehrini
ummana akar bakir duygularımın iklimi

şimdi vuslat türkülerinde bir sevi uyanır
mahmur sancılar çekerken lisan

kaç satırı sildim defterden
kaç şiiri eskitti yırtılan dilim

damlanın denize iştiyakı gibi
şiir bulutlarından kırkiki yağmur damlası düştü c/ismime

ruhumda giryan eden umutlarım ıslak
sabrı nun ile besteledim
tasvir edemediğim zaman
takvimlerden boşalır

hayat mı bu ?
bir durak ötesi son istasyon
yaşanmış gibi yaparak yaşanmamışlıkları
çizerek tuvale nevbahar muştularını

k/ayıplarım!

kısık bir sesle erir hâr denen yangının tuzu
bir nazar bile edemeden ukdeleri birikmiş
avuçlarımda kesik tutkuların sızısı
kınalı parmaklarımda kaldı al basmış tebessümlerim

sönmez bi-çare yangınlar
durmadan
harlanır yüreğimde
veda edemediğim gün
dip notundan okursun karalamalarımın
dilemmalar konar göçer
figan koparken çığlık çığlık

ıssızlık kıyametleri kopacak
soğuk terler dökecek
bu ten
buz dağları gibi güneşe küsecek

masum çocukluğumun
eksik geçmiş
oyunsuz yılları
ve bu yüzden hiç büyümedi
yüreğimin alfabesi
gri renklerle süslensede
libasımın ten kafesi
pembe mavidir düşlerimin ötesi

tılsımlı sözler kaygılanır
alnımın şafağında süngü
kıvrak bir edayla raks eder
içime nükseden kurşun
kırkikindi yağmurları boşalır
sol böğrümde kanar hazan
yorgun düştüm bu kavgadan
"hayat sen ne çabuk harcadın beni"

kayıp bir günceye asılı kalır hayallerim
yasımı tutar belki bir kaç siyah beyaz resim
alnıma çakın ayrılığın mayasından mezar
pusulam yok yalnızlığın rıhtımında yitik bir gemiyim

daha dün ağlayarak ezberlediğim şiirimdin
küsursuz kere tövbe

y/aşım yok yere pişer
uzadıkça bu inleyen vakitler
dudaklarımda talkın çatlağı
aşk mabedime ritüelsiz bir resim çizilsin
mistik bir havada uhrevi rayıhalar yayılırken
şimdi hakikate uçur beni Azrail...

Takvimlerden düşerken yapraklar birer birer ömür denen
bu yolda yıllar kırkiki diye diye gerçeğe gider...

Nuray AYHAN...

Yine beni şaşırtan bir sürpriz çok teşekkür ederim şiir soluyan yürekleriniz zeval görmesin.