Susayım dinle
Bugün de yaşayamazsam, artık ölemem...

Sevdanın hükmü kesildi
Aşkın bozgununda yürek
Umutlarım yetim
İnleyen gözlerimden
Kanlı yaşlar akıtıyor hasretin
İçime firak dokunuşunla
Tek celsede sustur beni
Cenazemin son gözyaşı da düşsün geceye

Sana en büyük mağlubiyetimi sakladım

Herkes kendi uçurumunu sever ya hani
Gecenin gözlerine mil çekmiş kalemimle
B(s)eni mısralarda öldür bu gece...

Konuştur kalemimi
Mısraları savururken yüreğine
Bilmesin kimseler
Her kelimesinde aşk yazdığını

Bir umuda bağlı artık pamuk ipliği hayat
Bir umut ki adı konmamış

Rüzgârın gamından bir ürperti sızıyor
Başucumda sayıklıyor sevda
Düşümden ince ince kan sızıyor
Kursağımda yarım kalmış küfürler
Diz çöküp ölüm mavisinin önünde
İnsafsız gecelerin kulağına
Sensizliğimi fısıldıyorum

Ölüm işçisi haykırıyor artık adımı

Hoşça kal teni ihanet kokan sevgili
Seni bende yaşatabilmek için
Son kez ödüyorum bedelini

Mirastır artık gecelerim sana
Kefenini yırtmış karanlıklarda
İntihar ederken sevda
Bir şair seslenişinde kesilecek gece

Sus /ölüm...

Şiir ölür
Zaman ölür
Aşk ölür...