/ŞİİR YAŞAMIN BOY AYNASIDIR...KILIÇ İLE KALEM YER DEĞİŞTİRDİĞİNDEN BERİ KORKU AYMAZLIĞIN PARÇASIDIR.ASLINI BİLİNMEZE UĞURLAYAN TOPLUMLAR GÜN GELİR AYNADA KENDİNİ GÖREMEZ VE ŞAİRLERİ YOK OLMUŞ BİR AZINLIKTA HİSLERİNE TERCÜMAN OLACAK SÖZLERİ OKUYAMAZ/...


Ek yeri olmayan bir mutluluk elbisesi bedenimizdeki
Neresinden tutarsan tut yırtılmayan, yıpranmayan
Neresinden dikersen dik renkleri hiç solmayan
Yorgun, haylaz, uçarı ve çocuksu fayları kırılmayan
Ve dünlerine sevdalı bir adamın ufkuna yaslanarak
Ağlayabilirsen ağla şimdi, omuzunu ıslatmadan
O adamın düş vanalarını aç kadın ellerinle
Üzerine yılların hüznünü sıçratmadan
Ve varlığının kahkahalarını duy en derinlerinde
Ağlayışlarına dostu düşmanı asla karıştırmadan…

Ben çığlığımın fırtınalarıyla kendimi sağarken uzaklarda,
Sarnıçlarımdan çektiğim suların savaklarını açar iken
O acının vuslatında pusuya düşürülsem de apansız
Adını unutsam güzelliğinin kırık ikindilerinde
Sana sarılamadan bu atlastan gidersem eğer
Sen kapat gözlerimi, ört kâinatın toprağını üzerime
Başka el başaramaz yüreğimin uhdelerini gizlemeye
Başka gönül yetmez ruhumun sarnıçlarından aşkı içmeye…

Bazen, ağlamak zordur gül bakışlım!
Apansız, nedensiz, ağla desem ağlayamazsın!
Sarıl desem sarılamazsın
Sevme desem, başaramazsın gülüm!
Böyle bir çelişkili masal işte yaşadığımız
Sen orada, ben burada
Yaşar gideriz sevdanın ovalarında
Gövdemizden akan ve sel olan gündelik sevilerle
Mutluluk bizim bayramlık urbamız
Ne kaldı ki aşkın bayramına!
Haydi, öyleyse, koşalım umutların kırlarına
Ruhumuzdaki coşkuları soyunmaya,
Bedenimizdeki terlerle çağlamaya
Ve mutluluğun pınarlarında doludizgin yıkanmaya...

Selahattin YETGİN