Vefâsızdır yıllar
-hay-huy la-
Anlamadan geçip giderken zaman
Yolculuk için azık torbasını
Doldurmayı unutur insan

Bir gözümüz kör bakar gerçeğe
Bir kulağımız ’sağır sultan’
Yüreğimiz kör/düğüm
Kalû-belâ’dan beri kaç kez bozmuş yemin

Acılarla ıslanan gönül yorulunca
Bölünür bin parçaya en ağır yanından
Sağlaması yapılmadan hayatın
Kaybolur merdiven boşluğunda
İnsan yanımız

Can denen köprüye tutunmak isterken
Birden çöker korkuluk
Ömür denizinin orta yerinde
Ellerimiz havada asılı kalır
Adımları yavaşlar mucizenin
Durun inecek var deseniz de
Duymaz sesinizi
Ne eşiniz ne de bir dostunuz
Yaşam koçu kaybolur aniden ortadan
Mevlâm’ son ’yazmışsa
Adınızın yazıldığı durağa
Ömür fenerinin
Pili biter yolun en başında

Tükenmişse nefes sayımız
Kandiller söner vakitsiz semâda
Şafak vaktinde
Susar can yanımız

Deniz Derya Giritli