ses geçirmiyor gök yüzü
biriken aydınlıklardan damlayacak eski hatıralarımıza
küçük bir anın soyunduğu arzular soruluyor
bilmiyorlar ki hava çok güzel
bütün yalvaran aşıkların iniltisini duyup kızıllaşmaya
başlar başlamaz
yağan yağmurun sesi

toprağa karışınca sıcak düşünceleri
ne yapar ağaç sorusunu sormadan evvel
ırmağın çiçekli vadisinde
tümsekten taşı yuvarlayan ayağın
kime ait olduğunu öğrenmek istiyorum
anı katibini getirin sözcülük etsin
açın yankıların tiz sesini
karşı dağlar dinlesin

hayatta iken bir çocuğun sorgusunu zincir edip
açmazımızın yumuşak uykusunu uyandıracak cüret
daha yıldızlarımıza değmemişken
cevap verme ayrıcalığını tanımak
göğü araladığınız boşluktan bizi başkalarına eriştirecektir
bakın yabani bir ağızla şarkı söylüyor
kim verdi bu esintilerin dalgalı şifresini ona

kapılmayı bilmiyor basit
nerede bir yaygaranın namlusu çıldırsa
ilk saatlerini sorup yaşamın
hayaline dalıyor
buda geçmiş buda geçmiş
geçecek
sonsuzluğun kollarına atıp kendini
ölmek istiyor

duygularımızı tanıyıp da duygusuz olma hali
sizi incitiyorsa sonu geldi demektir evrenin
kavuşun küçük bir damla olmak için göğe
savrulun
kaş kol olun duysunlar
ersinler nemrut gölgelerinize.