yarınlar büyütemedin bana
göz bebeklerinin kundağında!

ben,antibiyotik gülüşlerinle çare bulurken
tutunamadığım hayata
sensizlik serumu deva olmuyor bana
kalbim kabul etmiyor
hayat çizgim yorgun!
hayallerimin fişi çekilmiş
yarınlar bitkisel hayatta!

şimdi bütün şiirleri kurşun kalemle yazıyorum
vursun diye hüzünleri,
ölmüyorlar!
sanki ilahi bir el sıvazlıyor yaralarını
ertesi güne daha kuvvetli oluyorlar
dualarım nerede biliyorum
kayboluyor galiba gecenin karanlığında
duy diyorum Yaradana
kurtar!

hep burkuldu ayaklarım sevda yolunda
ve hep mutlu son benden hızlı koştu
sevdiğim aldı altın madalyayı
yüreğim ayrılığın teselli ödülüne doydu..

duvarda resmin,aklımda ismin
odamda kokun,gel bir kez dokun
kalbimin içinde ki seni hisset
ya da sök al yerinden
içinde ki seni def et!

bir yağmur yağsa da ıslansam iliklerime kadar
sırılsıklam,kurşun gibi ağır olsa üzerimdekiler
taşıyamasam,yıkılsam
belki biri bulur beni
belki,çıkarır üzerimde kilerle birlikte seni
elleriyle kalbimi ovar
belki kalp masajı seni içimden kovar!
kimbilir!
belki de yeniden doğarım,adımı aşk koyar!

(demodern)..