aslında yıllar önce ihtihar etmişti şair!
canını şiirlerinin altına gömmüştü..

gönlü muaftı mutluluğa
süresiz sürgünleri vardı sevdaya dair
ama hiç ağlamadı şair!
gözlerinde gülcükler kalmıştı,eskimiş anılarına dair!

ellerinde sevda tozları vardı
aklına gelince anıları;
gözlerini ovalardı
herkes ağlıyor sanardı ama!
o hiç ağlamazdı..
adı değil,yüreğiydi şair..
yakasına yapışan acıları vardı ayrılığa dair!..

kızmadı vefasız sevdalarına
yürekten bir beddua düşmedi imgelerine
hep sahip çıktı ayrılık bulaşmış sevgilerine
küsmedi yarınlarına şair
gözleri görmeyen umutları doğardı her sabah
kimsesiz yarınlarına dair

içkiden teselli arıyordu
belki de en büyük yanlısı buydu
çünkü;
içtiği kadehlerle sarhoş olmuyordu şair
kanına karışan,hiç gerçek olmayan hayalleri vardı
bir gün olsun güldürmeyen sevdalarına dair..

kaderden bir numara büyük alırdı tebessümlerini
bidaha ki seneyede gülerdi
sadece yanına gelen çocuklara hediye olsun diye
yoksa!
söküp güllerin dibine koymuştu gülücüklerini şair
kökünden sökülmüş fidanları vardı gönlünde
hiç kıymet bilmeyen fettan gözlere dair..

aslında yıllar önce toprağa karışmıştı şair
bir sel alıp götürmüştü tüm bedenini
küçücük yaşta gönlüne yağan sevda yağmuruna dair!

DEMODERN..!