sabahın ilk gölgesine sevinçler asıyor ışık
içi ile hesaplaşan genişlikten geliyorlar
inanmasak üzülecek koyu örtüsünde bizi dinleyen
düşen sıcaklığın huzura bakan yokuşu
sırtımızdan gök yüzüne iniyorlar

arkamıza bakmadan gidemeyiz
derin ve yaralı saatler bırakıyor çise
bu ıslaklık ve kokusunun peşinde
koşarken çamura batan göz yaşların
komik bir hatıraymış şimdilerde

bizim oldu mu dersin
sarılabildik mi istediğimiz kadar
hem çok büyük ve kavranamaz olanın yanında cüceler gibi
sırıtıp durdu zaman
oysa bilseydin nefesinden daha küçük olduğunu dağların
ağlamazdın o zaman

saçlarımı okşadı biri
biri ekmeğe koştu
sevdik uyanışlar kanatlandı karnımızda
sevgi duyduk
her biri bizden büyük
terk etti sevenler bir birlerini
sıcak kalpler durağında
kendi yalnızlığımızı dinledik

o ilk uçuşun ardından
karamsar kanatlarını gecenin katran ağırlığına değdiren
hislerin başını bükmesi
gök yüzüne baka bilmen için
yüzünü tebessümle öpen yıldızlara sordu
güler gülmez sarıldılar o ilk sorguda

değdir kirpiklerini cama
dinle ışığı
güne renklerini sarkıtan çiçeklerin beyaz kalbi
bu rüyanın sonunu biliyor
uzayıp giden yollara bakma
gölgem seni seviyor.