Yüreğin kirpiklerimde seyrer,
Yağmur sesine ölçülü ezginle
Seni, en ölümsüz çizgilerden bilirim
Üşüyen bedenime can katarsın.

Saçlarının tellerinden kesip verirken,
Bakışlarına takılı kaldı aklım
Dolunay gözlerinde dağlara tırmandım,
Orman karanlığı gözlerinde kayboldum.

Evrensel boyutlara sardım minyatürünü
Yüreğimdeki gökkuşağına bağladım gözlerini
Renkli ufuklardan hasretini ördüm
Yine de bilmedin, ne yaptıysam.

Sen ki, sevinçleri, çığlıkları ve aşk’ı
Sevginle bir tanrıça gibi yüce
Çözdükçe kopup dolaşan bir yumakça
Yıllanmış bir şarap oldun, kanla yıkanan.

Dönektir bu çağ, aldanma oyununa
Yenilgiler de normal, bu insan çölünde
Kim bilir bir ırmaksın, kendi yatağını oyan
Yapayalnız kaldı yüreğim, bak önünde.

Utku, sonu görünmez bir bozgundur
Çilelerle örülen bu yer kürede,
Sana düşüncelerimle sarıldım, mutlandım
Takılıp saçlarına, sürüklendim ardında.

Sevgi bir hançermiş, gözyaşı kan,
Uzaksın, döner misin o diyarlardan?
Ruhumu sarıp sarmalamışsın, ağ gibi,
Yitirilmiş bir iksir gibi, sindin içime.

Selahattin Yetgin