Çok şeyin tasvirini çizer düşünmek
Gizli bir el korurken bizi karanlıktan
Hani canın yakamozları avuçlamak ister ya
Ayaz bir gecede
Bir ürpertiyle savrulurken bedenin korkuya
Seni bir el alır gider çok uzaklara
Yol boyu o korku olur içinde
Hiç bir şey düşünmezsin
Dişlerin birbirine vurur
Kulakların jilet kesiği
Ve ellerinde şefkatli bir pranga
Deniz aşırı yollar gittiğini sanırsın
Ama o ılık denizlere vardığında
Korkularının yersiz olduğunu anlarsın
Aşktır seni oralara götüren
Ve sevgidir seni derinlere daldıran.

İşte o an
Suskuyu gökyüzünden emer düşünüşlerin
Sen perçemli saçlarını bulutlara dolar
Yüreğinin çatlaklarını aşkla sıvarsın
Uyandırırsın tüm denizleri uykulardan
Işık arar mutluluk ömrünü aydınlatacak
Yamalı anların huzmelerinden sızarsın
Arsız korkular devrilir kendi eksenine
Yapışkan ve birbirine yamalı anlar sökülür
Dimağındaki o yabanıl boşluk
Tedirgin kuşların yuvası olur.

Seni düşünmek, tutunmak doludizgin bir yılkıya
Gem vurulmamış tüm sözcüklerle diz çökmek
Yelkensiz gemilere tutunup savrulmak uzaklara
Ve avuç açıp direnmek anlamsızlıklara isyanla
Çoğul ekseninde dolaşır iken kurak mevsimlerin
Azalmak sustukça, büyümek seni düşündükçe
Tasalanmak, kayıp günlerin, ayların ardından
Açıp sonuna dek düşlerin hırçın savaklarını
Seni düşünmek, ıslak dallara şiir sermek
Gece gündüz sular içerisinde sevişmek
Ve aynı düşün içerisinde hiç üşümemek.

Selahattin YETGİN