Bırakın kanasın o dokunmayın yarama
Kalleşçe bir kurşunu tam şakağımdan yedim
Bütün sahtekarlığı yığıverdi şurama
Yeter artık ettiğin bu son fasıldır dedim
Bu meydan ona kalsın ben çekip gidiyorum
Ona güvenmiştim ya bedeli ödüyorum.


Çok değildi isteğim biraz sevgi ve saygı
İncitmesin istedim bu dostluk baki kalsın
Neyi paylaşamadı neydi onda ki kaygı
Şimdi dönsün ortada gönlünü derde salsın
İzim bile kalmasın ardımdan siliversin
Ben aklına geldikçe içinden ölüversin.


Kalleş mermi tanınır daha önce de yedim
Öldürmüyor bilinsin yalnız izi kalıyor
Hiç akıllanmadım ki her zaman bu son dedim
Yine aldandım dile sonu Allah biliyor
İçim kin tutamadı affettim her seferde
Şimdi yalnız çıkmışım gönlüm yine sefer de.


Gözlerimden kirpiğe buruk bir yağmur yağar
Ellerim yumuk yumuk pişmanlık beni yorar
Her pişmanlık sonun da yalnızlıkları sağar
Anılar dile gelir neden sorusu sorar
Bilmediğim cevabı veremem kader derim
Alıştım ayrılığa kanıma banar yerim..


Ayvazim DENİZ